Je komt een kamer binnen en de muur waar je tegenover staat, wijkt voor je ogen. In een andere ruimte beweegt er een muur naar je toe (je wilt de hoek die op je afkomt aanraken), in een volgende helt de vloer, maar zonder dat je het voelt in je lichaam. Dit is niet wat je ziet, maar wat er gebeurt.
Je ziet slechts geometrische vormen, door de Nederlandse beeldend kunstenaar Linda Arts aangebracht op muren in het House of Arts in Tsjechië. In deze zogenaamde murals heeft Arts zich gespecialiseerd, het brengt de in Goirle werkende en wonende kunstenaar tot ver over de grens. Op de Tsjechische muren bracht ze met verf dambordpatronen aan, maar door de lijnen perspectivisch weer te geven en de intensiteit van de kleur te laten verlopen, ontstaat er beweging en ruimte. Preciezer gezegd: zien de hersenen ruimte en beweging in een poging datgene wat de ogen waarnemen kloppend te maken met de fysieke omgeving. Doordat de muren helemaal vullen en geen lijst of ander kader hebben, geldt die nieuwe ruimte en beweging ook voor de kijker en voor de plek waarop hij staat. De hele omgeving van zo’n mural transformeert in een nieuwe plek met soms oneindige uitzichten. En dat terwijl het gewoon een platte muur is.
Niet voor Linda Arts. Zij kijkt verder en leert ons zo dat wij ook verder mogen kijken dan de muren die we voor ons zien.